Red Cross....

Beste allemaal,

Ik begrijp dat jullie allemaal reikhalzend hebben uitgezien naar mijn bericht... Verwachte aankomsttijd: ergens vorige week, niet deze week :) En ja, het is enigzins verlaat. Dit heeft een paar oorzaken; allereerst ben ik vorige week begonnen bij het Red Cross War Memorial Childrens Hospital, waar ik lange diensten draaide. Anderzijds ben ik verhuisd naar het Red Cross Hostel, waardoor ik niet meer in de buurt van het internetcafe woon (ik zit nu weer in hetzelfde internetcafe). Als laatste is de internetconnectie in het Red Cross Hospital dermate slecht dat ik daar mijn verhaal niet kon typen...
Ehm: zijn dit genoeg excuses om de vertraging goed te praten?

Sinds de laatste keer dat ik een bericht heb geplaatst heb ik nogmaals een 24h dienst in het MMH gedraaid waar ik wederom een fors aantal keizersnedes heb geassisteerd: zelf lekker veel gehecht! Verder heb ik me nog verder bekwaamd in het gynaecologisch onderzoek... En toen kwam het afscheid van het MMH: dat viel me behoorlijk zwaar. In een week heb je zoveel meegemaakt en dan vertrek je weer... Snik :P Ik heb stilletjes het plan om in augustus nog een weekje in dat ziekenhuis door te brengen, maar ik weet niet of dat in mijn schema gaat passen.
Daarna: verhuizen en beginnen het Red Cross Hospital (RXH). Om te verhuizen ben ik 3 of 4 keer heen en weer gelopen van mijn vorige huis in Mowbray naar mijn nieuwe 'woning' in het RXH-nursing home (hostel). Ik moet zeggen dat de behuizing een behoorlijke achteruitgang is qua comfort en equipment. In Mowbray had ik alles voor mezelf, inclusief al het keukengerei, de douche/wc (omdat de andere studenten weg waren). Hier in het RXH hostel heb ik een klein kamertje op een gang waar nog zo'n 30 andere mensen wonen. Wij delen met z'n allen een keuken, 2 douches en 4 wc's.... Verder is er geen keukengerei, geen bord, helemaal niks. Gelukkig woon ik op dezelfde verdieping als een zuster van de trauma-afdeling waar ik nu werk. Ik leen nu verschillende zaken van haar en eet regelmatig samen om het lijden wat te verlichten. Ik zal foto's van het RXH (+ hostel) volgende week op internet plaatsen. Ik heb nog geen tijd gehad om daarvan foto's te maken.

En de start van mijn 'pediatric trauma'; Ik dacht eigenlijk dat ik zou beginnen met een introductieprogramma, maar dat ging niet door omdat de studenten vakantie hebben (wintervakantie :) ). By the way, die introductieweek hoop ik nu volgende week te doen.
Dus, geen introductie, gewoon gelijk beginnen. Ik begon met het volgen van de 'doctor on call', dat is de dokter die de traumaward en de procedurekamer runt... Op de traumaward liggen maximaal 12 patienten, en in de procedurekamer komen alle nieuwe patienten met een trauma binnen. Het RXH ontvangt alleen echte kinderen, onder 12 jaar...
In principe heb ik vanaf het begin gewoon alles afgekeken van de dokters en doe ik nu alles zelf. Ik zie alle patienten, verwijs patienten naar Xray/huis/afdeling/polikliniek. Verder behandel ik alle wonden, fracturen, enz. Dit alles natuurlijk onder supervisie... Het is frapant hoe snel je leert, na een week doe je de meeste traumazaken zelf; je kent het systeem nog niet helemaal en moet nog veel vragen, maar je kunt eigenlijk alle zaken regelen (hoewel de handtekening niet altijd voor vol word aangezien)... Op de rontgenafdeling werkt een hoofd die een beetje moeilijk is; ze accepteert geen handtekeningen van studenten (dus als ze werkt laat ik een doctor tekenen).
De trauma-afdeling is niet echt heel erg druk. Soms is er een druk uurtje, maar soms zit je ook een poos stil. In die tijd kun je dan studeren (doe ik natuurlijk braaf, ahum) of pauzeren (is mijn favoriet).

Wat zie ik allemaal? We zien veel kinderen met botbreuken, verbrandingen en ongelukken. Er lijken hier veel meer kinderen te vallen (met als gevolg botbreuk) en de situatie op straat is hier onveiliger, waardoor veel meer ongelukken. Verder komen er ontstellend veel kinderen met brandwonden binnen. De antidief cultuur (met hekken met prikkeldraad en spikes) is ook erg leerzaam omdat het behoorlijk wat kinderen met mooie hechtwonden oplevert. Ik heb twee kinderen met forse wonden aan de handen/armen gehecht die vanaf een hek waren gevallen/gesprongen met van die mooie pinnen erop. De ergste casus die ik tot nu toe heb meegemaakt was een kind waarvoor gebeld werd door de ambulance: transport kwam eraan met een kind met meer dan 90% brandwonden. De dokter wees dit kind eerst af omdat meer dan 90% niet met het leven verenigbaar is; terwijl we aan de telefoon waren kwam het kind al binnen. Bij onderzoek bleek het 3e graadsbrandwonden (wij gebruiken superficial, partial and full thickness burns) over 50-60% van het lichaam te hebben. Het hele gezicht, voorkant van borstkas en voorkant van de buikwand, en de beide onderarmen/handen waren 3e graads verbrand. Verder hadden de bovenarmen en beide benen aan de voorzijde brandwonden... Het kind was achtergelaten door de moeder in een brandend huis en kon niet wegkomen (was lichamelijk gehandicapt). Was een afschuwelijk gezicht en een vreselijke geur. Voor zo'n kind kun je niks meer doen en is naar de afdeling gegaan om te overlijden: indrukwekkend!
Verder heb ik zoveel botbreuken gezien dat ik geen 'bot' meer kan zeggen...

Ik heb vorige keer geen foto's op internet gezet, wat ik nu hoop te kunnen doen (ga proberen of het werkt).

Ow ja, ik praat nu al een aardig mondje Afrikaons... :P Kan het volledig verstaan en kan de anamnestische vragen stellen; 'wat is gebeur', 'waar is die pijn', 'is hier seer'...

Ondertussen heb ik ook niet stil gezet wat betreft mijn 'vakantie' hier. Afgelopen zaterdag ben ik samen met een Amerikaanse studente die ik ontmoete op de universiteit van Cape Town naar Cape Point en Kaap de Goede Hoop geweest. We hebben een auto gehuurd, een prachtige nieuwe Volkwagen Polo. De prijs, spotgoedkoop: 250Rand, 25 euro! Hiervoor hadden we een nieuwe auto, een radio/cd-speler, airco en 'unlimited kilometers'. Deze kilometers hebben we ook gebruikt, hebben uiteindelijk 200km gereden. Zijn zaterdagmorgen vroeg vertrokken naar Cape Point en onderweg kwamen we allerlei mooie dingen tegen. Eerst ff langs Tafelberg om te laten zien waar ik deze berg had bedwongen, daarna naar Signalhill en Lionshead, kleinere heuvels dichtbij. Daarna naar Camps Bay, een prachtige baai (de toeristenplek) met mooie stranden en dure hotels. Daarna gingen we verder naar Cape Point en zijn langs allerlei baaien (Bay) gereden... prachtige rit! Op Cape Point en Kaap de Goede Hoop hebben we de verschillende wandelpaden gelopen, een lift gekregen van een paar Nieuw-Zeelanders die hier waren en prachtige foto's gemaakt. Daarna zijn we terug gegaan via de andere zijde van het schiereiland (Cape Peninsula) naar Simonstown en Kalk Bay waar ik een leuk restaurant wist. In dit restaurant hebben we de dag afgesloten met een maaltijd in stijl: een heerlijke visschotel (visschotel voor 2 personen: 32 euro).
Was echt een leuke dag, waarbij we geluk hadden met het weer. Het was heerlijk om een auto mee te hebben... vrijheid! Niet gebonden aan openbaar vervoer of de benenwagen :D
Heb mooie foto's gemaakt die ik ook op het net ga zetten; check dus straks http://jacobvandijk.aroundtheglobe.nl.

Verder heb ik nog mooi nieuws: ik ga vannacht naar het Krugerpark. Morgenochtend vroeg 5.00 AM vlieg ik naar Jo'burg en kom zaterdagmiddag terug. Dat zijn dus 2 dagen in het Krugerpark... Hopelijk zien we de 'big five' (leeuw, olifant, bizon, neushoorn en luipaard; dacht ik). 'We' zijn: de Amerikaanse studente en 3 kennissen van haar (roommates). Heb ik behoorlijk zin in! Eigenlijk is dat ook de reden dat ik in het internetcafe zit, deze mensen wonen daar in de buurt...

Het huren van de auto is trouwens een leuke ervaring. Ik ben degene hier met veel rijervaring en heb zaterdag de hele dag gereden en zal waarschijnlijk in het Krugerpark ook de nodige kilometers maken. Is wel wennen met het stuur aan de rechterkant van de auto, de versnellingspook aan je linkerhand en het links rijden. Ik heb het voordeel dat ik veel in Engeland heb gereden (maar dat was in een Nederlandse auto)... Tot nu toe ging het monster! En ik had geluk met mijn ambulancewerk: ik was eigenlijk overal al geweest en kende de weg in Cape Town zonder een kaart!

Ik heb bovenstaand verhaal een beetje heel erg snel getypt omdat het donker begint te worden en ik nog verschillende zaken moet regelen. Hopelijk is het een niet al te grote rommel en is mijn schrijftaal nog een beetje Nederlands en nog geen Afrikaons. Ga zo proberen allemaal foto's op het net te zetten. Bij deze foto's zitten een aantal patientenfoto's ter impressie (niet verspreiden enz). Verder nog ff naar huis bellen (khoorde dat men direct ongerust werd als ik van mijn schema afweek van wekelijkse publicaties :P ).

Argh, ik heb weer een hele hoop te vertellen, maar dat komt de volgende keer wel weer. Het is wel handig als je vaak van werk wisselt: dat geeft je iedere keer weer een 'verhaalvertelimpuls'. Als ik aan het typen ben bedenk ik steeds weer iets om te vertellen, maar als ik het dan wil typen ben ik het weer vergeten... oeps, ouderdom?

Allemaal de hartelijke groeten van een nu regenachtig Cape Town (stormt zowat)...

Bye, bye,
Jacob

P.S.
Ik wil natuurlijk aan iedereen wel een persoonlijk berichtje schrijven, maar dat gaat niet. Allemaal bedankt voor jullie berichtjes; het doet me erg goed om zo nu en dan eens iets van jou (iedereen kan hier zijn naam invullen) te horen! Om een te grote cultuurshock te voorkomen is het eveneens handig dat ik af en toe een bericht vanuit de andere kant van de wereld ontvang...

Personal message to friend in England:
James, how are you doing? I'm fine, thank you for you message! It was nice to hear again from my 'small' friend in England (although already a big footballplayer). Still playing a lot of football? When I'm coming to England? I'll try te come later on this year, but I'm not sure yet when I've got time... I've got a busy live. Haven't played football for a long time now, too long!
Tell me some nice stuff, I don't hear the news...

A la, ga nu gauw aan de slag met de foto's... Tot gauw! Hopelijk kan ik zaterdag even aanwippen bij dit internetcafe en weer enige woorden aan het geduldige scherm van de computer toevertrouwen...

(Een kort lesje Afrikaons:
- alsjeblieft: asseblief
- naar huis toe: huis toe
- I love you: ik is lief vir jou
Dit zijn de enige woorden die een Ghanese dokter kent :) )