Khayalitsha Day Hospital... and more

Geachte lezers,

Lectori salutem! Hoe ist daar in Nederland? Ik zit nu in een kamertje van het ziekenhuis een klein gedeelte van een nieuw bericht te typen en hoor buiten de regen gestaag naar beneden druppen. De laatste dagen is het weer ontzettend wisselvallig, soms mooi, dan ineens weer bewolkt...

Ik moest even bedenken wat ik in de tussentijd (sinds het vorige bericht) allemaal had gedaan... En dat is veel!
Ik zet even voor mezelf op een rij:
- Shark cage diving, Waterfront
- Anesthesie
- Devils Peak, Camps Bay
- Khayalithsa

Om bij het begin te beginnen...

Zoals ik in het vorige bericht aangaf zou ik de volgende morgen vertrekken voor shark cage diving... We zouden redelijk vroeg vertrekken vanaf Waterfront met een busje van de firma die alles regelde (voor 120 euro: een hele dag met eten, enz). Naar het Waterfront zouden we (Michael, Natasja en ik) zelf gaan... Maar ja, Jacob sliep door zijn wekker heen en werd baie laat wakker: gelukkig nog op tijd om razendsnel aan te kleden en naar beneden te rennen waarbij ik Michael (degene met auto) op de gang tegenkwam. Daarna naar Natasja; en wat schetst onze verbazing dat zij helemaal wakker gebeld (via telefoon) en gebeld (via deurbel) moest worden... Beetje laat dus, gelukkig niet TE laat. Daarna een prachtige rit van 2 uur naar Gansbaai, waar we onthaald werden op een heerlijk ontbijt en een introductie in het shark cage diven...
Jacob at een beetje heel erg veel van het 'gratis' (je moet toch waar voor je geld krijgen?) wat hem later niet erg lekker zat... :-)

[afgebroken: morgen terug] [werd overmorgen]

Ik heb weer even tijd om wat op te schrijven, omdat het zo verschrikkelijk rustig is bij trauma... Deze hele dag (vanaf 0.00) was er maar 1 patient geweest!

Daarna de boot in (zie foto's) met ongeveer 20 mensen en de zee op. De baai waarin we gingen shark cage diven was redelijk wild, hoge golven, e.d. We voeren ongeveer 20 minuten (weet niet precies meer) en gingen voor anker. Toen begon het geschommel.... Voor twee van de mensen was het geschommel teveel en die gingen met een klein bootje terug (maakte het nog erger...). Best een groot gedeelte van de mensen voelde zijn/haar maag, waaronder ik ook (is raar gevoel zeg). In twee rondes gingen we de kooi en en onze ronde had geluk, we zagen de grootste haai! In totaal hebben we 3 of 4 verschillende haaien gezien, de kleinste was 2 meter. Ze lokken de haaien met visafval en met een stuk hout wat op een zeehond lijkt...
Echt gaaf als je dan zo'n grijze schaduw door het water ziet glijden om dan naar de decoy (zeehond) of bait (visafval) te grijpen. Normaliter worden ze niet gevoerd, maar de haaien die wij zagen wisten allemaal een paar stukken oude vis te bemachtigen (ze waren een beetje vasthoudend :) ). Het was een leuke ervaring, waarbij we ook nog een walvis zagen (alleen de staart) van een redelijk grote afstand.

Daarna nog wat rondgezworven op Waterfront (wat we verschillende keren doen als we niks te doen hebben). Op het Waterfront vind je tientallen winkels en zijn verschillende artiesten/muzikanten bezig de mensen (veelal touristen) te vermaken. Is dus wel leuk om wat van je tijd door te brengen, al vind ik winkelen afschuwelijk (ik moet gewoon weten wat ik wil kopen en dat direct doen). Heb daar mooie ziekenhuis-schoenen gekocht, zodat ik mijn andere schoenen zonder bloedspetters thuis kan brengen.

Vorige week heb ik een week anesthesie gedaan; voor niet medici: de dokters die je in slaap brengen tijdens operatie. Was echt leuk en leerzaam, heb er best veel geleerd. Vooral het ondersteunen van een ademweg is belangrijk, waarbij ik redelijk veel ervaring heb opgedaan.
Ik werkte vooral in de dagchirurgie, waar per dag een groot aantal kinderen wordt geopereerd (voor keel en neusamandelen, buisjes in oren, tandextractie, abcessen, hernia's, enz). Alle operaties duren korter dan een uur, dus je hebt meestal minimaal 9 kinderen per dag. Ieder kind wordt in slaap gebracht met gassen als Sevoflurane, Halothane of stikstof (lachgas). Daarna worden sommigen geintubeerd of wordt de ademweg met een gezichtsmasker in stand gehouden. Alle bovengenoemde zaken heb ik beoefend, waarbij ik dus behoorlijk veel het geintubeerd, en ontzettend vaak een masker in mijn hand heb gehad (en bij ieder kind prik je een infuus).
Verder heb ik ook nog bij grotere operaties meegekeken/meegeholpen, wat ook interessant was.

Ik zie dat het verhaal al weer behoorlijk lang begint te worden... :)

Nog ff kort over de andere zaken in de inhoudsopgave. Afgelopen donderdag was 'Womens Day', een nationale feestdag... Waarom? Tsja, dat weet ik ook niet. Ze hebben hier geen 'Men's Day' omdat alle 364 andere dagen 'Men's Days' zijn (teveel feest dus)... :P
Die dag ben ik met Michael (Oostenrijkse student) gaan wandelen. Ons doel was Devils Peak, een van de hoogste toppen naast Tafelberg. Halverwege onze klim veranderde het weer een beetje en begonnen allerlei wolken vanuit de zee richting Tafelberg/Devils Peak te drijven... Uiteindelijk hebben we besloten om niet volledig tot de top te gaan. Het had misschien wel gekund, maar we wilden niet verdwalen, enz.
Uiteindelijk zijn we weer naar beneden geklommen, hebben we nog een kort bezoek gebracht aan Waterfront en was de dag weer om. Op zaterdag ben ik samen met Michael naar kasteel de Goede Hoop, 3 verschillende musea en uiteindelijk nog even naar Camps Bay geweest. Kasteel de Goede Hoop is gebouwd door Nederlanders, door Jan van Riebeeck, een van de eerste gouverneurs hier. Het heeft een mooie bouwstijl, lijkt wel een beetje op de bouwstijl van Naarden, met 5 pijlpunten. Elk van de punten heeft een van de namen van Willem van Oranje (al weet ik niet of dat waar is: Oranje, Leerdam, Buren, Nassau en Castenellenborch)... Was wel leuk om een beetje geschiedenis te proeven (ow ja, de weersvoorspelling was niet zo goed; daarom binnenshuise activiteiten). Musea: kunst/geschiedenis en militair: Michael en ik zijn niet echt musea mensen, waarom we er redelijk snel doorheen zijn gewandeld :)
Camps Bay is een baai aan de Atlantische Oceaan waar we al eerder geweest waren, en nu heerlijk hebben gegeten en hebben gerelaxed op het strand... Weer was redelijk, een paar regendrupjes uitgezonderd.

Vorige week vrijdag heb ik Khayalitsha Day Hospital gebeld om te vragen of ik daar kon komen werken, om iets meer van Cape Town en van de medische wereld te zien. En het antwoord was: ja. Deze week maandag ben ik daar begonnen en mijn plan is om daar twee weken te werken. Vandaag werk ik echter in Red Cross, omdat ik een paar patienten moest zien ivm mijn onderzoek.
Khayalitsha is het grootste township van Cape Town, en volgens mij ook het township waar het meeste geweld plaatsvindt (twijfelachtige eer). Het is een township waar vooral (misschien wel alleen) black Africans wonen. Er zijn ook van die township voor coloured Africans...
Khayalitsha heeft een aantal Day Hospitals waar alle mensen eerst naar toegaan (volgens mij 3), waarna ze of naar huis gaan met medicatie of doorverwezen worden naar de secondary hospital. Het is echt een ontzettend groot verschil met Red Cross of met Mowbray; Rijen met mensen die wachten voordat een dokter ze kan zien, veel HIV, veel TB! De faciliteiten zijn ook een verschil, een oud gebouw, kleine kamers, weinig spullen. Eigenlijk is het puur een ziekenhuis voor 'stabilisatie' van zieke patienten; het liefst sturen we zoveel mogelijk patienten terug naar huis.
Ik denk dat het heel erg goed is voor mijn beeld van de Zuid-Afrikaanse gezondheidszorg om in dit ziekenhuis een aantal dagen door te brengen (er schijnen ziekenhuizen te zijn die nog minder equipment hebben...)! Mijn plan is om daar ook een paar weekenden te werken, waarbij naar alle waarschijnlijkheid verschillende steekwonden en schotwonden te zien zullen zijn... Afgelopen maandag alleen al 4 patienten met steekwonden, gisteren wederom 1 patient (gedurende dag!).
Mijn transport naar Khayalitsha is een gehuurde auto (een prachtige Toyota Corolla), die ik voor een maand huur: kosten: 270 euro... In het donker is het niet aan te raden om door Khayalitsha te rijden; wat de dokters doen om in het donker van het ziekenhuis naar de snelweg te gaan: ze bellen de politie die ze dan naar de snelweg escorteert!
(heb ik waarschijnlijk ook nog wel eens nodig komende dagen)

In de ochtenden en avonden ben ik bezig met onderzoek, relaxen op mijn kamer of naar Michael. Met onderzoek loopt alles best, al is het best lastig om de patienten terug te zien. Als je ze een afspraak geeft op de polikliniek komt de helft niet opdagen. Van de 7 patienten die afgelopen dagen een afspraak hadden zijn er maar 2 geweest :(
Maar, we doen ons best!

Het eind van mijn verblijf hier komt voelbaar dichterbij... Nog 2 weken Khayalitsha, een week Jooste, een week Mowbray, een week Red Cross een week Krugerpark en dan ben ik al weer thuis!

Waarschijnlijk ga ik met Michael in een van deze weken nog een paar dagen reizen langs de Indische Oceaan en ik heb een vlucht naar Johannesburg op de 14e september om een aantal dagen met een jager te gaan kamperen in het Krugerpark...

Vooralsnog zijn mijn plannen voor vandaag: niks doen; soms is de Red Cross door de grote hoeveelheid studenten gewoon een beetje saai (allemaal concurrentie om de dingen te doen).

Ik hoop aan het eind van deze week/ergens volgende week weer te beginnen met het volgende bericht...

Allemaal de groetjes and see you later!
Jacob