And it's Huruma again... but not for long anymore

Beste allemaal,

Daar ben ik dan weer online ;) Op dit moment heb ik aan het eind van een lange dag werken weer even tijd om wat belevenissen aan het papier toe te vertrouwen... Er is weer veel gebeurd de afgelopen tijd!

Allereerst mocht ik mijn verjaardag hier beleven wat toch wel gek was ;) Rond 12h 's nachts werd ik door mijn reismaatje wreed gewekt die me (als eerste!) heeft gefeliciteerd. Daarna heb ik wat pakjes opengemaakt die ik danwel via de post of van mensen hier al had gekregen... Erg leuk als er aan gedacht wordt! Op de dag zelf heb ik zelf eigenlijk weinig bijzonders gedaan, maar erg leuk vond ik een gebaar van een dokter (dr Swai) die me toen hij wist dat ik jarig was een kadootje kwam brengen en een soort speech hield die ik niet snel zal vergeten! De hoofdlijn was dat hij zei dat hij blij was met mij dat ik jarig was vooral omdat hij wist dat ik met mijn studie/beroep in verleden, heden en toekomst nog veel mensen ten dienste zou zijn... Vond ik wel iets om mee te nemen! Aan u lezer ook de taak om dit dienstbaar zijn ten uitvoer te brengen... Een verlaat verjaardagsfeestje hebben we de volgende dag in Moshi gevierd met een andere internationale studente die jarig was geweest waarbij we chinees hebben besteld en gewoon een gezellig avond hebben gehouden (leuk feit: we begonnen 's ochtends om 11 uur met verspreiden van de boodschap dat er een verjaardag zou zijn en er waren meer dan 30 mensen denk ik ;)) Nu maar hopen dat ik ouder en wijzer geworden ben ;)

Na de verjaardag ben ik van 28-31 januari op safari geweest naar een paar hoogtepunten van Tanzania, die toevallig redelijk in de buurt van Moshi liggen (er vertrekken in ieder geval veel georganiseerde reizen naar toe). Op dag 1 zijn we naar Lake Manyara National Park geweest, een groot meer, waar je aan de eerste natuur kunt ruiken... Overigens viel dit park me een beetje tegen gezien de hoeveelheid dieren die je er kon zien maar ik ben in het verleden misschien al een beetje teveel verwend met een groot aantal dagen safari in Krugerpark in Zuid-Afrika en een safari in Uganda kortgeleden. De natuur in het park was wel erg mooi door de aanwezigheid van veel water, wat hier in Afrika toch echt bepalend is voor de omgeving (er wordt hier niet echt veel geirrigeerd vanwege de hoge kosten). De uiteindelijke buit bedroeg (als ik het me goed herinner) in ieder geval olifanten, giraffes, nijlpaarden, zebra's, wildebeesten/gnoe's, impala's, diverse apen en een heel aantal mooie vogels... Voor de vogelaars: voor een grote diversiteit aan species en kleurenpracht moet je echt hier zijn voor de vogels! Helaas was onze dag iets sneller ten einde toen de auto afsloeg toen we achteruit wilden rijden om een vogel te fotograferen (tenminste, het was Koens idee :)) en hij niet meer aan wilde... Aanduwen met andere auto wilde niet en mijn staren naar het motorblok hielp raar genoeg ook al niet :P Uiteindelijk zijn we een heel stuk met iemand meegereden en kwam later onze trotse chauffeur weer aangereden met de boodschap dat hij de auto weer had gefikst.
Dag 2 bestond uit de reis naar Serengeti National Park (wat vastligt aan park nambari tatu wat we bezocht hebben Ngorogoro Crater National Park). Overigens liggen deze parken ook verbonden met een park in Kenia (Maasai Mara, en volgens mij vormt dit een van de grootste parken ter wereld). In de middaguren hadden we ook weer tijd voor safari... Ik heb mijn ogen uitgekeken! Toen we onderweg waren in het park kwamen we de 'grote trek' tegen (duizenden wildebeesten en zebra's; voor de exactelingen ongeveer 1 miljoen wildebeesten en 400.000 zebra's en nog wat kleiner 'spul') die zich op dit moment ophoudt in het zuidelijke puntje van het park. Echt wel indrukwekkend als je zo ver als de horizon reikt (de parken zijn voor een groot gedeelte allemaal droog grasland) allemaal stipjes ziet van de dieren... Maar eigenlijk kwamen we naar de Serengeti voor de katten ;) Op dag 2 hebben we een aantal leeuwen gezien waaronder eentje die mooi op een rots stond te poseren! Echt gaaf... Grappig was trouwens dat we kampeerden in een kamp zonder hekken en we 4 leeuwen op nog geen honderd meter van het kamp in de schaduw zagen liggen ;) Dag 3 bestond uit een zeer vroege gamedrive met een blik op de zonsopgang (prachtig, als de zon weer opkomt, weer zijn warmte en lichtstralen over de vlakte uitzend met op de achtergrond acaciabomen of grazende impala's). Daarna waren we zo gelukkig om nog een tweetal cheetahs te zien met zelfs een heuze cheetahkill toen een haas voor de banden van een landrover wegschoot en de aandacht van een van de snelste vleesetende katten ter wereld opeiste... Helemaal aan het eind van de dag waren we ook nog zo fortuinlijk de langverwachte, veelgezochte luipaard aan het lijstje van dieren toe te voegen! Na een uitputtend getuur in de passerende struikgewassen en met peinzende blik de vele boomtakken af te zoeken hielp een van de toeristen in een geparkeerde auto ons aan deze goed gecamoufleerde rover; helaas een beetje ver weg, maar toch, daar was hij dan op een boomtak! Aan het einde van deze dag reden we naar het laatste park, Ngorogoro Crater, wat een park is in een hele grote krater; het verhaal wil dat hier een heel aantal jaartjes geleden een berg/vulkaan net zo hoog of nog hoger dan de Kilimanjaro stond die geimplodeerd is en daardoor een krater is. In het kampement waar we weer in tentjes mochten overnachten mochten we aan het einde van de middag nog een nieuwsgierige olifant verwelkomen. Maar het werd nog gekker: in de nachtelijke uren werd ik wakker van gegraas en gesnuif; dit bleek Koen niet te zijn maar een enorme buffel die vergezeld van zijn maatjes door ons kamp struinde ;) Dag 4 hebben we nog een mooie gamedrive door de krater gehad met een verre blik op de enkele neushoorns die daar zijn, nog een cheetah en ook een leuke vondst, een serval kat... Verder naast een prachtige natuur (waarmee het park de beide andere parken grandioos verslaat) niet veel andere 'bijzondere' dieren (een zebra meer of minder telt op een gegeven moment niet meer ;)). Aan mijn verhaal te merken was het een mooie reis... ook met mijn reisgenootjes (Koen en twee Australische meisjes) hebben we een paar mooie dagen gehad!

Na deze enerverende en ook wel beetje vermoeiende reis mocht ik me direct daarna weer opmaken voor een andere (uiteindelijk best vermoeiende activiteit) namelijk een outreacht met de flying doctors... Echt heel gaaf! Eigenlijk zie ik een baan als piloot en dokter (in welke vorm dan ook) als toekomst waardoor het wel erg mooi was dat ik de kans kreeg om het nu ook te ervaren. Maandagochtend vlogen we met een tweetal dokters, een tweetal piloten en mijn persoon in een Cessna Caravan vanaf Moshi Airport richting het zuiden waar in een tweetal ziekenhuizen deze dokters aan de slag zouden gaan; ik had het geluk om met de gynaecoloog van de twee mee te mogen gaan. Allereerst hebben we de uroloog weggebracht in Berega, op een vreselijke hobbelbaan als landings/startbaan (met fietspaden eroverheen ;)) waarna we zelf in Turiani op een suikerplantage zijn geland waar we enigszins verlaat werden afgehaald om in Turiani Hospital te gaan werken. Ruim een week later kan ik nog reikhalzend terugzien naar het vele werk dat we daar konden en mochten doen... Maandag gewerkt van 12.00 tot 21.00 en ruim 50 patienten gezien en iedereen die voor een operatie in aanmerking kwam geselecteerd, dinsdag van 7.00 tot 18.00 5 grote operaties gedaan, woensdag idem dito (en ook nog patienten gezien tot 20.00) en donderdag zelfs een 6-tal operaties... Vrijdag was onze laatste dag waarop we alle postoperatieve patienten hebben gezien, een lecture hebben gegeven (vooral de gynaecoloog dan) en nog wat vrije tijd hebben door gebracht in de buurt en op de suikerplantage. Pfff, toen was het uitblazen! Echt mooi dat men hier ook nog hard kan werken... Klinkt cynisch, maar is niet echt zo bedoeld; ik heb nog niet eerder meegemaakt dat ik de mensen zo hard heb zien werken (en ook iedereen, het OK-personeel, de anesthesist, gewoon super!). Aan het einde van de week kon ik voldaan de balans opmaken met 16 grote operaties waarvan ik er 14 had geassisteerd en ook heel veel zelf mocht doen... de meeste buiken heb ik helemaal zelfstandig dichtgemaakt (wat in het begin soms wel wat zweetdruppeltjes kostte zal ik verklappen). Moe maar voldaan werd ik uiteindelijk weer met het vliegtuig terugvervoerd naar Moshi waar ik van een welverdiende rust mocht genieten afgelopen weekend.

Het afgelopen weekend bestond vooral uit uitrusten en een beetje sporten; zaterdagmorgen eerst gemountainbiked (en beetje hardgelopen omdat een stukje van mijn fiets onderaan een berg waarschijnlijk was kwijtgeraakt; helaas niet teruggevonden) met in de middaguren nog wat tennissen en zwemmen. Zondag kon ik weer fijn naar de kerk en kregen we een hele korte maar duidelijke boodschap die ik niet kan nalaten ook aan u allen mee te geven: 'luister naar Mij' zegt God. De predikant plaatste deze boodschap op een mooie manier in het perspectief van de internationale groep aanwezigen; 'jullie zijn heel erg goed in staat om jullie eigen boontjes te doppen en heel goed in het maken van vele plannen' ... 'Maar...'! Hopelijk stemt dit ook jullie tot nadenken! Uiteindelijk ben ik dit keer maandagochtend teruggegaan naar Huruma omdat ik zondagmiddag met mijn huisbaas nog ben wezen fietsen en eigenlijk nog niet veel zin had om weer te gaan werken (ik zit nu als ik een bed nodig heb in de kost bij een familie die ik hier goed heb leren kennen). Maar uiteindelijk ben ik nu weer heerlijk in Huruma en heb ik het best naar mijn zin op weer een nieuwe afdeling waar ik eigenlijk best leuke ziektebeelden tegenkom (ook gelukkig iets anders dan standaardaandoeningen ;)). Toch ben ik alles overziend ook wel weer blij dat het tot eind februari niet zo lang meer duurt voordat ik mijn werk hier kan afsluiten... Verder mag ik nu uitzien naar een aantal sportieve prestaties en een reis die weer bijna staat te beginnen!

Overigens heb ik nog niet vermeld dat ik op dit moment helemaal alleen (maar niet verlaten en eenzaam hoor :)) hier nu ben. Koen is sinds een aantal dagen vertrokken naar huis (met een tussenstop van een aantal dagen op Zanzibar). Raar toch dat je elkaar zo goed leert kennen in de tijd dat je intensief samenwerkt, maar ook wel logisch! Toen ik hier terugkwam in Huruma voelde het wel even gek; het was echt gaaf dat hij erbij was en we hebben een leuke tijd samen gehad. Maar ook nu is het goed; als je alleen bent hoef je alleen met jezelf rekening te houden en zijn er soms meer mogelijkheden om dingen te doen: niet verkeerd dus!

Ik moet helaas weer gaan afsluiten (mijn tijd is op, nu nog 2 minuten), maar gezien de lengte van deze mail denk ik dat het weer goed geweest is... Een ieder weer veel succes gewenst de komende tijd!

Met zonnige groet (ja, in tegenstelling tot het nederlandse blijft het hier heerlijk (!) warm ;)),
Jacob