Tafelberg beklommen en nog veel meer!

Ha allemaal,

Hier volgt weer een (kort) berichtje vanuit het al beruchte internetcafe in Cape Town. Ik heb even vrij genomen om te kunnen internetten en wat dingen te regelen. Als het mooi weer was geweest was ik gaan abseilen (ik ken iemand die veel klimt en duikt); ga ik proberen allemaal te leren van hem!! Ik moet straks werken om 12.00 (tenminste: dat ga ik proberen), dus moet nog opschieten :)

En: er zijn weer nieuwe foto's: http://jacobvandijk.aroundtheglobe.nl.

Zoals de titel al aangeeft heb ik de Tafelberg beklommen. Het weer hier in Kaapstad is best slecht omdat het herfst/winter is (veel regen). Dinsdag was het mooi weer en ik besloot dat indien het woensdag mooi weer was ik de Tafelberg ging beklimmen... (en vrij nam van ambulancedienst) en ja hoor! Het was prachtig weer, veel zon, niet te warm: en ik beklom de Tafelberg...
Eigenlijk is alleen reizen best makkelijk, je moet alles zelf regelen; heerlijk! Ik ging met de trein naar Cape Town Central station, daar heb ik een minibus gepakt die me naar het Lower Cable Station bracht. Daarvandaan heb ik de vermoeiende tocht (in mijn tempo) naar boven volbracht. Ik ben via de Platteklip Gorge naar boven gegaan; de tijd die daarvoor staat is 2,5 uur... ik deed het in een moordend tempo en was in 1 uur boven :P (moest toen wel ff uitpuffen).
Door het mooie weer was het uitzicht fantastisch en heb ik erg mooie foto's kunnen maken. Foto's geven alleen niet het dieptegevoel dat je hebt als je zelf naar beneden kijkt, prachtig! Je verwondert jezelf wel over de schepping als je daar staat. Heb een mooie wandeling over de Tafelberg gemaakt en ben toen weer naar beneden geklommen (pfff, wel een belasting voor de knieen zeg!). Al met al was het een prachtige dag. Na de Tafelberg-klim heb ik gelijk een nachtdienst gedraaid (van 20.00 tot 8.00) zodat ik de volgende ochtend ruim 25 uur op was... en behoorlijk doorgedraaid.

Nachtdiensten hier bij de ambulance zijn anders dan in Nederland. Sowieso is het ambulancewerk anders... In Nederland heb je best regelmatig een goede mogelijkheid om wat nachtrust te krijgen (op een goede bank). Hier in Cape Town hebben ze geen normale basis (je hebt geen koffiekamer of iets anders waar je kunt zitten); je blijft dus altijd in de ambulance zitten en slapen kun je daar niet altijd even makkelijk. Ook krijgen we hier veel meer calls dan in Nederland, wat betekend dat je gewoon geen tijd hebt om te slapen. Ter vergelijking, een dagdienst heeft hier gemiddeld tussen de 10 en 15 calls, tot wel zo'n 25 calls als maximum. Het aantal calls wat we hebben is heel erg afhankelijk van de crew op de ambu, ze rekken de tijd behoorlijk (melden nog niet vrij als ze al vrij zijn enzo).

Met de ambulancedienst worden we ook vaak uitgezonden voor 'onzin' calls. Mensen die geen vervoer hebben naar het ziekenhuis bijvoorbeeld zeggen dat er iemand 'gecollapsed' is en als we aankomen wil iemand gewoon naar het ziekenhuis. In een behoorlijk aantal van de gevallen kunnen we geen patient vinden, of komen ze gewoon niet opdagen, of zijn ze al weg met prive-vervoer (ongeveer 25% van de calls is er geen patient). Hier in Cape Town 'responden' we in principe niet(rijden we niet met spoed). Dit ivm het hoge aantal ongelukken wat er gebeurd, autobestuurders letten totaal niet op de ambulance en geven je geen voorrang. Gelukkig (voor mijn adrenalinespiegel) rijden we soms wel met spoed; mede door dit feit halen we hier maar in 12% van de gevallen de 15 minuten grens (we zijn dus maar in 12 van de 100 calls binnen 15 minuten ter plaatse!!!). Dit komt ook door de vele calls die we krijgen... (sommige zaken doen we pas uren later, en natuurlijk is er dan geen patient meer).
Wat erg leuk is aan mijn ambulancewerk is de je het echte Cape Town ziet. Je komt overal (en dan bedoel ik echt 'overal'). Je komt in krotten, in mooie huizen (hoewel die vaak gebruik maken van 'private ambulances') en overal op straat. Je komt in alle krottenwijken, prachtig! Tenminste, om het te beleven en de cultuur te voelen. Ik zal nog een paar patientverhalen vertellen...

We krijgen echt heel veel MVA's (ongelukken), maar die zijn lang niet altijd ernstig.
Pas hadden we bijvoorbeeld een patient waarvan de deur dusdanig was ingedeukt dat hij er niet uitkon ('trapped') en er dus 'uitgezaagd' moest worden. Dan komt er ook gelijk een METRO dokter (was helemaal niet nodig). Patient was stabiel, had wat pijn in onderbuik en rug, en glasverwondingen over het hele lichaam. We hebben deze patient op het traumabord gelegd, nekkraag gegeven, infuus en naar het ziekenhuis gebracht.
Verder hebben we ook veel calls die uitlopen op een DOA (death on arrival). Mensen die ze bijvoorbeeld ontdekken in hun slaapkamer, assault's, enz. Pas hadden we een assault in een wijk (achterstandswijk met heel veel geweld) waar een aantal mensen was aangevallen door de community. Als de gemeenschap mensen aanvalt doen ze dat omdat ze veel problemen veroorzaken in hun wijk, bijvoorbeeld stelen. Toen we daar aankwamen hadden we 2 DOA's en er waren mogelijk nog meer gewonden, maar die waren weggerend (omdat ze anders ook dood waren geweest). Als de gemeenschap mensen aanvalt doet ze dat ook goed... Deze mannen waren wrsch met een bijl gedood, ze hadden verschillende grote (echt grote) verwondingen aan hun hoofd... bij DOA's moeten wij een certification doen, waarbij we hun dood moeten verklaren.

Nog wat levende patienten...
Wij moeten als ALS-vehicle (met een paramedic) best vaak overplaatsingen doen waarbij we iemand moeten beademen. Woensdagnacht moesten we iemand (met CVA) overplaatsen die niet getubed (geintubeerd) kon worden... tenminste: ze hadden het in het ene ziekenhuis al een paar keer geprobeerd en de paramedic probeerde het een keer (ik mocht het helaas nog niet doen). Tijdens transport hebben we deze patient met de hand beademd (saturatie: 99%). In het secondary hospital waar we deze patient brachten probeerden ze het ook een paar keer, maar in het eerste ziekenhuis hadden ze het van binnen al zo erg beschadigd dat het een paar keer niet lukte (saturatie zakkend!). Uiteindelijk zeiden we tegen elkaar (ik beademde en assisteerde de hele tijd; saturatie 39%): 'nu wordt ze of geintubeerd, of ze overlijdt)'; en gelukkig, uiteindelijk lukte het (saturatie klimmend naar 90%)... Pff, was wel ff hectiek!
Nog een andere wrsch CVA patient; iemand van 33 jaar met hoge bloeddruk in de voorgeschiedenis. Was 's morgens al een keer flauwgevallen en toen gaan slapen. Begon 's avonds in zijn slaap bloed op te geven en te 'krampen' met armen en benen. Toen we daar aankwamen had hij een slechte ademhaling. Diagnose: CVA met daaroverheen een epileptische aanval. Hebben hem 10mg diazepam gegeven en kwam een beetje uit de strekkramp. Toen direct naar het ziekenhuis (handmatig beademend), waar ze hem waarschijnlijk hebben geintubeerd.

Nou, na deze sappige verhalen ga ik ff afronden. Moet nog wat regelen...

Ik ga proberen wat te regelen om regelmatig te kunnen sporten. Bij de ambulancedienst ken ik een persoon die regelmatig in groepsverband sport en ik ga die groep 'joinen'.
Verder wil ik proberen om in de 'vrije tijd' (wanneer eigenlijk) te gaan werken op de spoedeisende hulp van het G.F. Joostehospital, wat midden tussen de sloppenwijken en gewelddadige wijken staat. Is een behoorlijk eind rijden van mijn huis, maar ik wil eerst toestemming krijgen en dan zie ik wel verder. Dichterbij (5 min lopen) is een maternity hospital (voor bevallingen), en daar ga ik ook proberen om wat te regelen... lijkt me wel leuk!

Weet je wat raar is... Dat ze hier Engels en Suid-Afrikaans praten; dat helpt helemaal niet om Engels goed te leren. De mensen hier gebruiken het ook willekeurig, schakelen heel makkelijk over en gebruiken het door elkaar; om het makkelijk te houden :)

Nou, ik ga weer eens stoppen. Probeer tijdens mijn verdere verhalen nog wel eens een paar mooie patientstory's te schrijven.

Ok, heb nog maar 23 minuten van de 6 uur over (die ik een paar keer geleden heb gekocht) :( Moet dus nodig stoppen!

Ik groet jullie allemaal! Tot horens!
Jacob

Nog wat persoonlijke vragen en verhalen:
Adam en Johanneke: van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk! Jammer dat ik er niet bij kon zijn, maar ik heb de beslissing genomen om mijn reis hiervoor niet uit te stellen. Hoop dat het een mooie dag zal worden (het is nog ochtend). Ik hoor van jullie hoe het was!
Hendrik: gefeliciteerd met je verjaardag! 13 toch? Dat je maar een hele grote jongen mag worden :) Ik hoop je zo nog ff aan de telefoon te spreken.
Mama: ook gefeliciteerd, al bent u morgen pas jarig; alvast, voordat ik het vergeet :P
Reggie: ik volg je verhalen op de site op de voet! Ik ga proberen nog wat mooie foto's te schieten. Dit kan ik echter niet doen in de achterstandswijken, dan ben ik mijn camera kwijt (waarschijnlijk). Dus ik probeer wat meer foto's te maken als ik in het ziekenhuis werk.
Alle andere ambulancevrienden: hoe ist in Ede? Alles goed? Ik heb wel een beetje heimwee naar jullie goed georganiseerde dienst, met voldoende spullen enzo!
SEH Nijmegen: hoe ist daar? Lukt het studentassistentschap allemaal? Die mop van siamese tweeling gaat hier niet op; ze rijden hier helaas al links! De SEH's hier zijn wel wat anders als daar... Ze vallen hier allemaal om als ik de foto's van de traumakamer laat zien. Ik vertel later nog over de ziekenhuizen in mijn 'big story'. Ik hoor nog wel wat mooie verhalen van jullie, hoop ik!
CSFR Nijmegen: hoe gaat het? Hebben jullie al een naam? Ik zie dat jullie hard aan het organiseren zijn en mis jullie activiteiten wel een beetje!
Solidamentumfriends: Solidamentum is afgelopen hoorde ik, afsluitende avond gehad... Afgelopen halfjaar ben ik niet/nauwelijks geweest, maar ik kom zeker weer kijken in oktober!
Tiemen: wat ben je toch een sukkel joh, om over de kop te gaan met de auto! Wat voor een gevoel gaf dat, dat je de auto niet meer in de hand had? Enne, hoest met je vriendinnetje? Vertel er eens wat meer over?!
Aris: hoest met de studie en werk? Al begonnen met je scriptie?
Woutera: geslaagd! Mooi man! Ik ben benieuwd naar de cijfers, zet ze maar op de site! Je nieuwe baantje bevalt wel? GA je nog naar Israel?
Jan: hoest daar? Ik hoor niks van je? :)
Annebeth: aiai, zere pink?
Barend: gaat het een beetje met de voet? Of moet hij eraf :P
Papa: hoest met werk? Nog spannende dingen? Ik heb je nodig om mijn haar te knippen!
Andre: hoest werk op chirurgie Rotterdam? Ben benieuwd!
Gijs: en bevalt het getrouwd zijn na 4 weken nog steeds? :)
Hendrik B: hoe ist man? Al een keertje klaar met de PABO? Of nog geen vakantie, ik wel namelijk :D
En verder iedereen die ik vergeten ben: De GROETJES! (vat het niet te persoonlijk op)

Pfff: nog 11 minuten over....